دلم به بهانه ندیدنت گریست
بگذار بگرید و بداندهر چه خواست همیشه نیست . . .

دیگه به چه زبونی بگم دوستت دارم؟

اگر صدام و نمیشنوی

دیگه چشمات که میبینه

دارم چی بهت میگم

میـنویسم
برای تو
دیگران میآیند و میخوانند و میگویند : خوب بود...
اما آنها هرگز نمیدانند چه قدر سخت است
مخاطب نوشته هایت نداند که مخاطب خاص نوشـته های توست

  لعنت به زمونه ای که مرد بودن درد داره و نامرد بودن کیف ...

چه بخشنده خدای عاشقی دارم

که می خواند مرا با آنکه میداند گنه کارم

اگر رخ بر بتابانم ،دوباره می نشیند بر سر راهم

دلم را می رباید با طنین گرم و زیبایش ،که در قاموس پاک کبریایی قهر نازیباست

چه زیبا عاشقی دارم 

دلم گرم است میدانم ،که میداند

بدون لطف او تنهای تنهایم

اگر گم کرده ام من راه ورسم بندگی،اما

دلم گرم است،می دانم

خدای من ،خدای خوب من ،می داند....

که سائل را نباید دست خلی راند

عاشق                           عاشق تر

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم.
من اون خاکم به زیر پا ولی مغرور مغرورم به تاریکی منم تاریک ولی پر نور پر نورم
اگه گلبرگ بی آبم به شبنم رو نمیارم
اگه تشنه تو خورشیدم به سایه تن نمی کارم
من اون دردم که هر جایی پی مرحم نمی گرده
چه غم دارم اگر دنیا به کام من نمی چرخه
من اون عشقم که با هرکس سر سفره نمی شینه
من اون شوقم که اشکامو به جز محرم نمی بینه 
گه من ساقه ی خشکم به دریا دل نمی بندم 
اگه بارون پربارم به صحرا دل نمی بندم